AKOESTISCH DUBBELPAKKET: BRENDAN CROKER & RORY BLOCK LIVE _________________________________________________________ Het team van de Twee Meter Sessies zou zijn vingers erbij aflikken: Brendan Croker en Rory Block afzonderlijk en samen akoestisch. Plaats: Tivoli, Utrecht. Datum: 26 november 1991. Het belooft een rustige avond te worden. Tivoli is gevuld met honder- den klapstoeltjes. Een eenzame microfoonstandaard staart de uitver- kochte zaal aan. Op het podium verschijnt Brendan Croker, slechts vergezeld van zijn gitaar en enkele blauwgekleurde spotjes. "Nice to see you all". onderuit zakken --------------- Na de eerste aanslag op zijn gitaar is het onderuit zakken geblazen. Dit is luistermuziek, oordeelt het publiek. Het karakteristieke stemgeluid, het rustige gitaarspel en de mooie teksten van Croker klinken 'in akoestiek' eerlijk en zuiver. Maar dan komt het: Na een nummer of vijf wordt het publiek onrustig. Onderling worden opmerkin- gen geplaatst, mensen schuiven heen en weer op hun (klap)stoel en verderop begroet een jongen luidruchtig een oude bekende. Slaat de verveling nu al toe? Gelukkig niet, want daar weet Brendan Croker een stokje voor te steken. Hij laat de lange gitaarsolo's achterwege, die bij gebrek aan ondersteuning, akoestisch nogal slecht overkomen. Ook het publiek moet meer meedoen. "If you know it, sing it" heeft nog weinig effect, maar klappen willen de toeschouwers wel. Al met al zou Croker in een rustig cafeetje beter tot zijn recht komen. Maar misschien treft hem wel de twijfelachtige eer om met Rory Block te spelen: Het is over- duidelijk dat de meesten naar Tivoli zijn gekomen om haar te horen. Meanblues --------- Zij geeft dan ook vanaf haar opkomst behoorlijk van katoen. 'Mean'- blues met een voor akoestische weergave opvallende kracht en agres- sie. Rory speelt of de duivel op haar hielen zit. Na elke slag op de snaren volgt een flinke ram op de gitaarkast, om het ritme te ver- sterken. Voor de luisteraars, die alleen met het rustige Lovin' whiskey bekend waren misschien een ontnuchtering: de veelgeroepen hit komt pas na een behoorlijk portie stevig werk. Voor de Terraplane blues van Robert Johnson speelt ze de bottleneck, gevolgd door het prachtige afwisselende Mama's blues, titeltrack van haar eigen laatste plaat. Do your duty, bekend in de uitvoering van Bessie Smith, kan volgens Rory Block prima zonder gitaar en daar zal niemand het mee oneens zijn. In een bloedstollende versie onderstreept Block ten overvloede nog eens haar vocale kwaliteiten, die zeker zo sterk zijn als haar gitaarspel. Na een reeks sterke staaltjes is het tijd om het publiek tegemoet te komen. Tijd voor Lovin' whiskey. Toegegeven: het nummer bezorgt me nog steeds kippevel. Croker en Block --------------- Brendan Croker en Rory Block samen akoestisch, dat was het sluitstuk en zeker ook het absolute hoogtepunt van de avond. De twee speelden een overtuigende blues-reeks, waaronder een medley van nummers van Robert Johnson. Het publiek lijkt ineens verdwenen, z¢ zijn de twee muzikanten met elkaar bezig. Overleggen, gitaren stemmen en spelen. Af en toe schudt Croker zijn hoofd als een ge‹mproviseerd loopje niet helemaal lukt, maar het kan allemaal. Met spontaniteit en vooral plezier in hun eigen muziek maken Rory Block en Brendan Croker de akoestische dubbelset tot een prachtige gebeurtenis, die zeker voor herhaling vatbaar is. Na twee toegiften komt Rory Block nog éénmaal terug om solo het ontroerende Gipsy boy te spelen. Prachtig, maar helaas mosterd na een heerlijk hoofdge- recht. BASYL DE GROOT